gedicht recht uit me hard

Ik ben m'n rust al een hele poos kwijt,
Ik kan wel naar bed maar leid toch aan slapeloosheid,
Te veel vragen knagen in m'n kop,
Waarvoor, wat, waarom ik niet met piekeren stop?


Dus dit is voor de mensen die echte pijn en liefde herkennen
En moeilijk aan het doodgewone leven kunnen wennen
Dit is voor degene die weten wat egte pijn is
Voor wie het leven niet altijd even fijn is
Mijn leven is een puinhoop en het is zwaar.
Hier en daar krijg ik van iedereen comentaar.
Ik kan het soms egt niet meer aan,
Als ik kon kiezen voor de dood had ik het egt gedaan.


Dit is een moeilijke tekst om te schrijven
Maar ik moet een aantal zinnen uit m'n hoofd verdrijven
Sommige mensen zijn nooit echt tevreden
Dat komt omdat ze nooit echt hebben geleden
Maar ik ken nu wel die echte pijn
Dan is het moeilijk om gelukkig te kunnen zijn


Maar ja, ons gesprek heeft mij diep geraakt
Mijn brein heeft weer eens overuren gemaakt
Ik blijf versteld staan hoe jij kan zijn
Pijn wordt in stand gehouden door pijn
En iedereen maar zeggen hoe gek ik ben
Ik denk dat niemand mij dan echt goed ken
Dus laat iedereen maar zeggen hoe gek ik ben
Er is 1 iemand die mij echt goed ken


Egte pijn is niet in woorden uit te drukken,
Dezelfde shit elke dag,
Wanneer krijg ik weer die glimlach,
Hoe kan ik weg gaan van deze nachtmerrie.
Ik hoor gekraak in me hoofd ik hoor herrie.
Vroeger was het pas een mooi leven,
Heb 6 1/2 jaar mooie liefde gekregen,
Liefde die ik nooit kon begrijpen en verstaan,
Waar is het tog heen gegaan?
Nu ze weg is ken ik alleen maar dromen,
Ik zie hem iedere dag in mijn gedachten binnenkomen,
Een man van mijn dromen,
En als een wens was hij uit gekomen,
hij is in me hart gaan wonen,
S'avonds zittend op een trap,
Het enigste wat mensen hoorden was gesmak,
7 uur s'ochtend met de hondjes op stap,
Daar liepen we op ons gemak,
Hand in hand kussend over straat,
Tot s'avonds 11 uur laat,
Mooie herrinneringen blijven,
En het enigste wat ik kan is erover denken en schrijven,
Zoveel dingen hebben we samen gedaan,
Kon je nu maar weer naast me staan,
Jou armen weer om me heen,
Want ook ik ben niet van steen,
Ik blijf dromen en hopen dat is het enigste wat ik kan,
Neem me dat niet af alsjeblieft, want zo blijf ik op gang,


De pijn wordt erger waarom moet het zo,
Hoe ik mij leven ook wil laten beginnen.
Daar gaat de pijn heus niet van verminderen.
Wanneer houd het op met de pijn.
Zeker tot ik van deze aarde verdwijn.
Ik moet deze pijn me hele leven mee dragen.
Waarom kan de pijn nou niet gewoon verlagen.
Wordt de pijn nog erger is mijn vraag?
Door die pijn heb ik alleen maar knopen in mij maag.
Ik leef met pijn ik leef in een rot leven.
Had ik dit maar geweten, dan had ik ook nooit zo liggen beven,
Iedere dag ben ik bang, waarom duurt het toch zo lang,
Thuis gaat het er slecht aan toe,
Al dat gezeik en gedoe, ow ik ben zo moe,
Nu is er alleen maar in het leven pijn,
Zo leef je tog niet goed, zo leef je tog niet fijn.


Ik weet hoe het voelt om aan de rand te staan,
Je zelf te voelen als een bom, gereed om af te gaan,
Ook al sta je dan bekend als een hele taaie,
Gebrek aan echte liefde kan je laten doordraaien,
Echte liefde is niet soft maar keihard,
Het maakt je gelukkig en verward,
Dan kan je voor je vrienden wel de bink uithangen,
Maar ik weet als jij alleen zit stromen tranen langs je wangen,
Je verbergen achter iemand die je niet bent,
Een masker op en een weg begaan die je niet kent,


Hoe diep moeten we nog gaan,
Ik sta alleen en lig alleen op een groot matras,
Het zijn er geen 2 maar 1 groot glas,
Ow dit duurt zo lang totdat ik sterf,
Want niet jouw naam maar jouw gezicht is ingekerft,
Maar dan in gedachten,
Maakt de dag lang, en ik kan alleen maar wachten,
Bij thuiskomst lijkt het soms alsof je stem gonst,
Ik loop rond in een pad foto's op de grond,
Ik zie precies nog waar je stond,
Zie je nog staan, eten maken voor mij,
Tiefeszooi je maakte mij zo blij,
Zoveel spijt heb ik nog nooit gehad,
Ow schat ik ben zo bang,
Iedere minuut iedere seconden duurt zo lang,


Iedereen die praat behalve ik en niemand vraagt me wat er is,
Dan is het dat ik je mis...Niemand kan jou plaats vervangen,
Mijn gedachten zijn bij jou, kwam je maar weer gauw,

Schat weet dat ik van je houden zal,
Jij bent mijn wens of die komen gaat of niet.
Ik blijf hopen en dromen, luisterend naar jouw lied.

© Copyright eshter

Ingezonden door

eshter

Geplaatst op

01-02-2010

Over dit gedicht

dit gaat over mijn

Tags

Hard Recht Verdriet