Het onooglijke zwarte hart

we keken
naar dezelfde bloem
door tijd en zon
geschapen om te bloeien

jij vond
haar kleur wat vaal
de stam niet recht maar
een spiraal met ongelijke bogen

ik zag
het krullend blad
met stekels aan het einde
het onooglijke zwarte hart

maar zij heeft alle
biotopen overleefd is uitverkoren
zoals ook poëzie slechts in
een paar gedichten wordt geboren

© Copyright wil melker