Radeloos de dood verzucht

vingers in mijn geest
ze trekken aan het beest
dat ik heb opgesloten

door mij is neergestoken
toen het me bedreigde
het bloed is nog niet opgeveegd

het sijpelt door in woorden
die me storen die vakjes
open maken van wat is geweest

die ik had afgesloten omdat
ze anders spoken mij dwingen
tot verkeerde dingen

onberedeneerde angst waarvoor
ik vlucht geen adem krijg
en radeloos de dood verzucht

alleen jouw hand maakt dat
ik land weer voet op aarde zet
jouw lippen bidden mijn gebed

© Copyright wil melker