Moeder in een rolstoel

Mijn moeder in een rolstoel,
Een hoopvolle operatie,
Eindigend in diepe ellende,
Het geeft een rot gevoel.

Waarom komt het nog niet goed,
Liever vandaag dan morgen,
Hij geneest niet, die breuk,
Zal dat ooit nog gebeuren?

Elke avond bid ik tot God,
Of hij mijn moeder wil genezen,
Het resultaat valt nog tegen,
Komt er nog een keer in dit lot?

Sinds mijn moeder niet kan lopen,
Doe ik al het werk in huis,
Ik ben nog een kind, slechts elf jaar,
Op verbetering durf ik niet te hopen.

Zal er nog verbetering komen?
In de verte zie ik de dag,
Dat mijn moeder uit de rolstoel mag,
Dan zal alles weer goed komen.

Dat is de dag dat mijn moeder weer lopen kan,
Dat ik geen volwassene meer moet spelen,
Maar weer gewoon als kind mag leven,
Want dat is het enige wat ik ben.

© Copyright Dana van Croutonne