Mijn verdriet.

Mijn verdriet.., het is niet te beschrijven.
Ik kan er niet voor weg.
Ik probeer ervoor weg te lopen.., maar het komt telkens weer terug.
Mijn verdriet..: De tranen over mijn wangen.
En niemand die het ziet.
Ik droog mijn tranen.., en kijk vrolijk.
Maar dat ben ik niet.
De tranen komen terug.., maar ik stop ze steeds weer weg.
Mensen mogen mijn verdriet niet zien.

Met mijn haar in de wind.
Ga ik het leven in.
De tranen in mijn hart.., die er nog zijn, maar die ik probeer te verstoppen.
Mijn verdriet is alleen maar te zien.., voor degene die heel goed kijkt.
Die snapt hoe ik mij voel, hoe ik ben, en wat ik nu denk.
Mijn verdriet is niet te beschrijven.., ook niet..,in dit gedicht.

© Copyright Jamila Paap