De zeven dagen

een bek met tanden
gaten in mijn handen
de adem stinkt

ik wentel in het slijm
waar moet ik zijn
voor mijn houvast

vandaag is nog verteerbaar
morgen minder weerbaar
tot ik word opgeslokt

maar stiekem leef ik nog
ben ontsnapt uit deze kerker
mijn gedachten worden sterker

ik denk mijn geest
oneindig verder in de ruimte
ben mijn stem voorbij geweest

niets bindt me meer
heb de tijd verslagen
en deel met god de zeven dagen

© Copyright wil melker