Waddeneiland bij nacht

Ik sta te plassen vanaf de pier.
Daar in zee verdwijnt al het bier.
Ik val voorover, mijn kleren nat.
Opeens ben ik niet meer zat.
Kopje onder, mijn bril is kwijt.
De stroming is hard, ik word misleid.


Het lukt me toch, ik zwem naar de pier.
Ik ben er nog, ik ben nog hier.
Terug naar de Ouderzorg, het schip waar we mee hier zijn.
Van de spanning sla ik mijn knokkels kapot, het doet geen pijn.
Even zit ik niet lekker in mijn vel.
Het was me het nachtje Terschelling wel.


Mag ik nu wat vragen misschien?
Heeft iemand die kwal met mijn bril op gezien?

© Copyright Willem J. Bod