Die als roos geworpen is
handen klauwen
naar houvast
groevenloos voelt steen
nog zachter dan de dood
in uitzichtloos verglijden
het blauw dat
gele koren zingt in het
glooien van de hellingen
verblinkt als stilte in de
samenkomst van dalen
is wit het graf dat
sterven heeft gebaard
rust die neerdaalt
in de laatste strohalm
die als roos geworpen is
© Copyright wil melker
Ingezonden door
wil melker
Geplaatst op
11-11-2009