Voorbij

Ik kan niet geloven dat het over is.
Je zag alles in elkaar vallen.
En mijn hele leven uit elkaar knallen.
Zonder ook nog maar een basis.

Dagen gleden voorbij,
met niemand aan ons zij.
Op eens was het weg,
En stond er een soort heg

Zomer draaide om naar de winter,
sneeuw bleek te regenen.
De sneeuw verandert in tranen op je gezicht .

Ik kan je nauwelijks nog herkennen .
Na zo’n tijd,
daarvan heb ik veel spijt
Ik hoop dat het niet te laat is.

Het leven is geen genade merkbaar.
Dingen leken te veranderen.
Er is maar één ding niet verandert ,
dat je in mijn hart bent gebleven.

© Copyright Claudia Bakker