Mamalief
Er was altijd tijd voor een knuffel,
altijd tijd voor een hartelijk woord.
Maar ik heb niet geleerd om met U te praten,
gevoelens werden niet gehoord.
Nog kost het me moeite om te zeggen,
dat u mama, mijn liefste bent.
Heel soms wil het me wel lukken,
en je ziet, u bent het van mij niet gewend.
Hoe lief is dan dat verlegen lachje,
die blik die zegt; wat moet ik hier nou mee?
Iedereen heeft de allerliefste moeder,
maar de mijne telt minimaal voor twee.
© Copyright wilma triest
Ingezonden door
wilma triest
Geplaatst op
30-11-2007
Over dit gedicht
Veel mensen hebben er moeite mee hun moeder te zeggen dat je van haar houdt, doe het toch maar eens en voel wat een geluk dat geeft.