Zij was altijd

Na het vallen van de schemer,
kwam de aarde terug tot rust.
Regenachtig maar tevreden,
stelde zij mij zo gerust.

Ze vergaf de wrede toekomst,
door een lief, klein, schuin gebaar,
ze verhielp het lange wachten,
ze kreeg het allemaal voor elkaar.

Ze stuurde me op pad,
naar waar ik al was geweest,
"Waarvoor dient deze sleutel nu?"
vroeg ik haar toen het meest.

Pas toen zij plots oud werd,
Verkrampt door de tijd,
Kreeg ik het verlangen,
want zij, zij was altijd.

© Copyright Verwijderde gebruiker