I miss you ['W] (nietjatte dit is realllife en komt uit me hart).

Somebody once told me,
that I ment the world to him.
A thousand buckets of tears later,
and here I stand. Writing this, with emptyness all around.
I feel guilty, because I am.
I could talk about you for hours, and I could
write tenthousand pages full with you.
But in the end, all that matters, is how
I feel, and how you do.
And I know, after all that we've been trough..
It's not possible that I feel guilty, sad en made you blue.
Ik dacht, dat als ik je van alles zou verwijderen, en je zou negeren,
dat dat alles op zou lossen. En dat was ook zo.
Om eerlijk te zijn, voelden die eerste 2 maanden ofzo geweldig, want
met ons was het vaak ruzie en gezeik, en het gaf wel wat rust zo zonder jou.
En die eeuwige gesprekken met Sara en Inge over jou, al het nieuws en geroddel,
dat kon ik achter me laten, en dat voelde heerlijk.
Maar ik voel me schuldig, want je hebt gelijk. Ik heb nooit mogen doen
wat mezelf zo verschrikkelijk pijn deed.
En ik wil niet gemeen doen, om valse hoop te geven.
En ik weet niet wat ik zeggen wil.
Soms mis ik je, soms helemaal niet.
Die momenten, die gesprekken, ik voelde me goed bij jou.
Kosten tegen baten opwegend kom ik nog geen steek verder.
En die fout in de kerstvakantie maakt het niet makkelijk, want
een nieuwe vriendschap tussen ons zal wel worden afgekeurd.
Soms wil ik je bij me, maar ik weet dat dat niet meer gaat.
En ik weet dat alles wat ik typ vaag klinkt. Normaal gesproken zou ik perfect
kunnen opschrijven wat ik voel, maar nu is het te moeilijk.
So I can say only one thing.
Your heart is broken and I am a lousy friend, I let you down.
Sorry, blame it on me.
I hope one day you'll forgive me.

© Copyright Elise --

Ingezonden door

Elise --

Geplaatst op

02-11-2009

Tags

Love