Te laat om terug te keren

Voorbij de helse pijnen zijn voorbij
Achteloos in niemandsland, maar wie herinnerd mij
Ooit aan de aardse leed gebonden
Maar nog niet vrij van de wereldse zonden
Wie ziet mij
Ik lig onder deze kei
Nog meer verlaten dan voorheen
In de leegte is waar ik verdween
Was deze uitweg de juiste beslissing
Of maakte ik een fatale vergissing

Geen weg terug meer
Deze beslissing neem je één keer
Het leven na de dood
Legt mijn hele wezen bloot

Ik kijk van boven neer
Ik zie mijn geliefden, een scheut door mijn hart doet zeer
Hij was gewoon blind
Zegt mijn verdrietige kind
Door zijn lijden
Wou hij alleen zichzelf bevrijden
Hij zag niet hoeveel wij van hem hielden
Hoe vaak we zorgzaam bij hem neer knielden
Nu ben ik hem voor altijd kwijt
En wordt elke dag voor mij een eindeloze strijd
Mocht ik nog één keer zijn hand vast pakken
Kon ik als kind zijn uitzichtloosheid uitvlakken

Zeg dit niet, ik kan niet terug
Misschien besliste ik in deze opwelling te vlug
Waarom zie ik dit allemaal in mijn leven na de dood
Het leven was toch als verdorde brood

Zie het verdriet van mijn vrouw
Waren mijn ogen dan zo grauw
Haar tranen vallen op de droge grond
Zich afvragend waarom ik niet meer voor haar stond
Wat heeft ze verkeerd gedaan
Hoe kon ze me zomaar laten gaan
Ze gaat kapot aan schuldgevoelens
Maar dat waren niet mijn bedoelings
Zien ze niet dat ik ze wou ontlasten
Maar in mijn kortzichtigheid heb ik ze laten barsten

Waarom wordt me dit getoond
De waarheid heeft echt niet in mijn leven getroond
Na mijn dood kan ik niks meer recht zetten
Ik zie alleen de pijn, dat ik nooit op die dingen heb zitten letten

Maar zie, de dalen en het falen
Waar zij me telkens uit moesten halen
De inrichtingen waar ze mij heen moesten brengen
Hoe konden we goede periodes iets verlengen
Iedereen wees mij toch na
Het was een teleurstelling de weg die ik ging
De moeilijkste periode’s die als donkere wolken boven ons hing
Ik had toch alle recht
Ik was toch helemaal uitgevecht
…….
Of
…..
Als er toch een andere weg was
Ik de lichtpuntjes vaker in mijn ogen las
Waarom was ik zo verblind dat ik jullie niet meer zag
Waarom zei mijn geest door deze zorgen zo snel gedag
Ik zie de pijn die ik jullie niet wou geven
Mijn droom was om gelukkig met jullie te leven
Maar ik vergat dat jullie me namen zoals ik was
Ondanks dat ik nooit van deze ziekte genas
Ik zag niet meer de liefde die jullie gaven
Intussen dat ik me steeds verder in mijn problemen begon te begraven

Ik val perplex op mijn knieën
Mijn hart breekt in drieën
Hoe heb ik zover kunnen komen
Waarom liet ik me lijden door me zwarte dromen
Ik wil weer naar jullie terug
Alstublieft is er van het dodenrijk naar het leven een brug
Ik heb zo’n spijt van deze daad
Ik smeek je het is toch niet te laat
Ik wist echt niet dat ik ze zoveel pijn zal doen
Begrijp me ik zag echt geen andere keuze toen
Het spijt me zo!

De deur slaat dicht
Nooit meer daglicht
Tijd is niet terug te keren
Helaas van deze fout kun jij niks meer leren

© Copyright ralph mulder