Angst, pijn en trots

toen je jouw verhaal vertelde,
voelde ik met je mee.
ik voelde je angst, pijn en trots.
het is zo natuurlijk,
het is niks raars.
je bent bang,
omdat je niet weet hoe je dochter het zal redden.
je voelt de pijn,
omdat je ziet wat het met haar doet.
je bent trots,
omdat ze vecht,
vecht voor dat wat ze heeft,
vecht voor haar leven als ieder ander mens.
je leeft met twijfel,
omdat elk moment je telefoon kan gaan met de boodschap dat je direct naar je dochter moet.
ik kan het niet geloven.
je komt over als een sterk persoon,
met een grote persoonlijkheid.
maar eigenlijk leef je in een wereld vol met verdriet.
je houdt je zo sterk,
en gaat ervoor voor 100 %.
je hebt het niet makkelijk.
het voelt zo raar,
ik wil je helpen,
maar ik weet niet hoe.
een levensbedreigend ziek meisje,
en het staat zo dichtbij.
de tranen in je ogen,
ze rollen over je wangen tot ze met een betekenis van liefde op de grond vallen.
altijd houd jij jezelf zo sterk.
een levensbedreigend ziek meisje,
en niemand die haar helpen kan.

© Copyright bregje,

Ingezonden door

bregje,

Geplaatst op

23-10-2009

Over dit gedicht

dit gedicht gaat over mijn mentor, hij heeft een levensbedreigende zieke dochter. toen hij mij het verhaal vertelde kwam dit in me op.

Tags

Oudergevoelens Pijn Trots Twijfel Ziekte