De Engelbewaarder

Per fiets,puber,apenjaren,na-apen,iedereen op pad.
Proberen? Een zwembad!
Ondankbaar jong,eens uitgelaten.
De nestwarmte negeren.
Iets gaan experimenteren.
Eigenwijs dom wicht.
Je ouders ontwricht.
Zwemmen,niet kunnen.
Toch de anderen je onkunde niet gunnen.
Het water in,de dieperik naar beneden zakken,tot eigen wanhoop.
De adem verloren,vernederd,bidden,smeken,de laatste hoop.
De anderen zien het niet.
Och Heer,vergeet me niet.
Water in de longen,hoogste tijd.
Een onbekende redder,engelbewaarder komt nabij.
Een struise gedaante trekt je omhoog.
Even geluk,stil geluk,geen ander wezen komt erbij.
De onbekende is heel blij.
In eerste gedachte flitsen je ouders voor je oog.
Hun bezorgdheid voor hun kind hoeft geen betoog.
Zalig zijn de moeders die hun kroost leren bidden.
Dankt Onze Lieve Heer en blijf niet zitten.
Ga verder vol eerbied voor de Allerhoogste.
Eerbied voor de vruchten en de wenk,die je oogstte.
Als de nood het hoogst is ,komt de redding nabij.
Onze Lieve Heer is vlakbij!

© Copyright A.v. R.

Ingezonden door

A.v. R.

Geplaatst op

05-10-2009

Over dit gedicht

Dank aan God

Tags

Dood God Leven