Marusha

Hoe zou ik jou kunnen vergeten,
het eerste vriendinnetje in mijn leven.
Mijn knuffelhond, met jou lag ik vaak,
spelend op de grond.
Kwispelend, sprong jij dan vrolijk in het rond.
Bruine ogen, keken me vaak smekend aan,
dan wilde je weer met me naar buiten gaan.
Snuffelen en samen spelen in het gras,
hoor nog je vrolijke geblaf.
Jij hoorde zo bij mij, al die jaren,
liep je met mama en mij, trouw aan onze zij.
Je werd oud en versleten, ik wilde er,
eerst niets van weten.
Maar je kreeg steeds meer pijn, dat was niet fijn.
Toen ben je voor altijd gaan slapen,
je zou nooit meer over mij waken.
Als ik 's avonds naar mijn bedje ga,
kijk ik door het raam,naar sterretjes en maan,
daar ben jij toch naar toe gegaan?
Marusha, zal jou nooit meer vergeten,
jij was het allerliefste vriendinnetje,
in mijn leven.!!!!!

© Copyright Paula Hagenaars