bankvuur

In deze vreemde avond zitten wij,
zij aan zij, en de onderstromen
varen ertussen, voeren jou en mij
in de brandhaard van latente dromen.

Daar ligt het schuiven, het schuim maken,
het tollen en kolken, adem die indaalt
bij het aanraken en rakelen
van vuur, waar dat het hoogste laait.

Is er hier dan geen vliet, waarin wij
de as van onze havens kunnen laten,
en moet wat gloeit wel gedoofd ?

We vragen het ons af, ook hoe zij
die hier vóór ons zo samen zaten
haven en stroom hebben geroofd.

© Copyright suzanne antonis