Het zwarte gat.
Bomen, ontdoen
zich langzaam van
van het loodzware blad.
Dagen, aan het verkorten
steeds vroeger verruild,
de donkerte het lange licht.
Veranderingen, die ik nu al
rondom jou doen en laten
bespeur.
Een aankomende depressie,
staat steevast voor jou
weer aan de deur.
Wat ligt er weer voor ons
in het verschiet.
Ik kan je, helpen verlichten,
helaas alles voor je kleuren
kan ik niet.
21-09-2009
www.droomster.nl
© Copyright loes schaap
Ingezonden door
loes schaap
Geplaatst op
21-09-2009
Over dit gedicht
drepressie