Put van onzekerheid

Geheel onzeker in mijn bestaan,
Lig ik hier… ontdaan.
Jij vertelde me dingen,
Ik kon wel springen en zingen.
Ik leerde je steeds beter kennen,
Moest ook even wennen.
Ben in het diepe gesprongen,
Niemand had er toe aangedrongen.
Had de stap durven maken,
Om jouw bestaan aan de mijne te haken.
Korte tijd, mijn stemming wisselde zo vaak.
Onzekerheid schoot raak.
Was toch iets omhoog geklommen,
Nu vallen er toch weer bommen.
Op mij in mijn put van onzekerheid,
Liefde voor jou werd steeds meer een feit.

© Copyright marieke noort