Wachtte verloren jaren
ik keek je na
je blik verdween
in vele ogen
riep je naam
ruggen bleven blind
hoofden stil gebogen
ik mocht je schimmig
kussen tot de wellust kwam
dan ging je weer je eigen gang
vrijde met je schaduw
tot het licht onze naaktheid
bedekte en de zon liefde scheen
ik zocht je en
wachtte verloren jaren maar
ongezien ben je er steeds geweest
© Copyright wil melker
Ingezonden door
wil melker
Geplaatst op
13-09-2009