De pijn is fijn

je geluk doet pijn
je woorden vangen me
in een ademloos moment
ik kan niets zeggen
hoef niets
te weerleggen
de pijn is fijn

maar keert me om
ineens is alles krom
de waarheid
scherper rood
geluk ontkennen
wordt verwennen
van de dood

ik sluit je in
mijn handen
warm en koester je
je bent zo broos
een streling
door je haar
ogen half gesloten

kam gedachten
naar mijn kant
mijn hand gaat
kozend langs je wang
lippen zijn geloken
ik zie je in het
donker blozen

ik ben zo bang
voor dat geluk
je pijn te geven
die je niet verdient
misschien was ik
je liefde in
een ander leven

© Copyright wil melker