Het meisje in de spiegel

Er is een meisje, ze kijkt in de spiegel,
Vol walging, voor haar eigen lichaam,
Het doet haar pijn, maar ze moet in de spiegel kijken,
Ze moet zien hoe lelijk, dik en verschrikkelijk ze wel niet is,
Ze moet het weten, ze ziet het zelf ook,
De anderen hebben gelijk, ze is niks waard,

De tranen springen in haar ogen,maar ze wil het niet,
Ze wil niet janken, of omkomen in zelf medelijden,
Ze kijkt nog eens in de spiegel, en vraagt zichzelf af,
Waarom ze het nog nooit eeder had gezien,
Want zulke lelijkheid, dat valt toch meteen op,

Het meisje gaat op de grond zitten, op de plaats voor iemand die lelijk is,
Denkt ze zelf, toch blijft ze zich afvragen,
Waarom de mensen die van haar hielden, nooit iets hebben gezegt,
Waarom ze haar altijd hebben voor gelogen,
Ze word boos, waarom is ze er niet eerder achter gekomen,
Dan had ze er eerder wat aan gedaan, wat ze nu van plan is,

Ze pakt een mes, en zet die op haar pols,
Dan barst ze in huilen uit, ze kan het niet,
Ze mag dan wel lelijk zijn, maar ze kan dit niet,
Het is te zwaar, en ze wil niemand pijn doen,
Ze wil niemand een schuldgevoel bezorgen,

Het meisje gaat staan, en voor de laatste keer,
Kijkt ze in de spiegel, het meisje in de spiegel,
Kijkt doordringend maar met een lach terug, ze is blij dat ze het niet gedaan heeft,
En ze lacht, ze lacht zoals ze nog nooit heeft gelachen,
Het meisje in de spiegel lacht mee, en heeft haar plaats gevonden.

© Copyright Anouk Temming