Ooit

Pijn en verdriet komen er bij me op
alsof ik al mijn geluk heb verpand.
Alles staat er bij mij op z'n kop
hoe zet ik al mijn problemen toch aan de kant.

Ik voel me als de zon die ondergaat
ver van het wereldse vandaan.
Van mijn vrijheid beroofd
laat mij nu toch gaan.

Onzekerheid en onmacht
het maakt me piepklein.
Zal ik weer groeien op een nacht
of blijf ik ronddwalen met dezelfde pijn?

Mijn gedachten sollen met mij
en laten me voelen als een hulpeloos hert.
Maar ooit heb ik alles weer op een rij
en tot die tijd blijf ik alert.

Want ooit zal ik geen ondergaande zon meer zijn
ooit loopt alles niet meer als een rode draad door mijn bestaan.
Ooit doet het allemaal niet meer zo'n pijn
ooit
zal ik weer helemaal sterk staan!

© Copyright fromtheheart (Angela)

Ingezonden door

fromtheheart (Angela)

Geplaatst op

31-08-2009

Over dit gedicht

Geschreven op mijn 17e.

Tags

Ooit Pijn Pubertijd Sterk Verdriet