Aanval van de duivel

Ik stond in een bos en ben het duister ingelopen,
Een boom krakt, valt om en zie de duivel in mijn ogen,

Draai me om en ren weg, maar door de tocht slaan mijn longen dicht,
Ik val op mijn bek, en vraag me af ‘Waarom ik?’

Geruisloos, stil, zie ik de Duivel in mijn ooghoek,
Hij rolt me om, op mijn rug en lacht me zachtjes, maar toch droog toe,

Mijn netvlies brand weg, zie geen zwart, maar rood voor mijn ogen,
Een akelige pijn zegt mij, ‘Lynx, je gaat dood. Je moet eraan geloven.’

© Copyright Bloed Lynx