Huis van gemis

Lopend door de badkamer, denk ik aan je lippen,
Die je drukte op de spiegel, nu moet ik die lippen missen,
Het bestaat niet, je bent niet dood, ik moet me toch vergissen?
Huilend staar ik naar de deurknop, loop ernaartoe om herinneringen op te vissen,

Ik kom binnen in de slaapkamer en nog altijd heb ik je bed niet opgemaakt,
Nog altijd zijn er sporen van onze laatste nacht, ik denk eraan, erg vaak,
Iedere nacht nog, verlang ik er nog naar,
Maar momenteel is het toch echt tijd om naar de keuken te gaan,

Nu moet ik zelf mijn eten maken, jij kan dat niet meer voor me doen,
Elk diner komt uit de magnetron, ik mis je tomatensoep,
Onze kerst, met een gevulde kalkoen,
Die maakten wij toen samen, maar dat zullen we niet meer overdoen,

Ook in de woonkamer staat onze zwarte asbak gevuld met jou peuken,
Dat waren toch echt één van de weinige dingen waarover ik toen zeurde,
Maar nu je weg bent en je me dwingt te moeten verlaten,
Vraag ik me af of je me kan horen, nu ik dit gedicht voor mag dragen,

© Copyright Bloed Lynx