Jij & ik, We waren een feit
Jij en ik.
Wij waren een feit.
Jij mijn man.
En ik jouw meid.
Tot die ene dag.
Die dag dat ik jou weer zag.
Je was niet alleen.
Je was met Marleen.
Jou collega,
Mijn zus.
En je gaf haar meer,
dan alleen een kus.
Ik rende naar ons huis.
Pakte m'n spullen en vertrok.
Dit was niet pluis.
Toch bleef het een gok.
Was het wel waar ?
Wie zag ik daar?
Dat was jij, Daar zat je weer.
Ik liep naar je toe en zei;
"Daan, Op zo'n manier wil ik je niet meer."
Alles wat jij zei was; " Ik was jou allang zat.
Met al je gepoch!"
En ik bad;
"Heer, laat dit niet waar zijn!"
Maar toch. Dit was de waarheid.
Ik zei ;" Je hebt me gebruikt!
Als je in het diepe duikt,
en je komt niet meet boven,
Zal ik het heel graag geloven!"
Dat was ons afscheid.
Jij & ik.
We waren een feit.
Jij mijn man,
en ik jou meid.
© Copyright Amy v/d Plas
Ingezonden door
Amy v/d Plas
Geplaatst op
17-08-2009
Over dit gedicht
Beoordeel het zelf.