Natuurlijk
Daar ruist langs de wolken
Een oneindig silhouet
Het koren waait onafgebroken
De natuur heeft haar signatuur gezet
Lichtzinnig geeft zij zich bloot
Luchtig openbaart zij haar schoonheid
Onbekommerd en onwetend over de dood
Opnieuw geboren in eindeloos geborgenheid
Zolang je dit niet begrijpt
Zo niet naar het aardse kijkt
Dat ook het individu in wezen eeuwig blijkt
Dan is de tijd nog niet rijp
© Copyright Levina Nomen est Omen
Ingezonden door
Levina Nomen est Omen
Geplaatst op
12-08-2009
Over dit gedicht
Ik kijk graag naar de wolken, vooral in de zomer, liggend in het gras en dan komen er allerlei gedachten en verhalen in me op.