In ogen lichtgrijs

tocht vocht zich
van buiten
naar binnen

verkilde de sfeer
van stappen
die kwamen

verstilde
het moment
van ontmoeten

in ogen lichtgrijs
blonk het ijs
van begroeten

zonder hand
al die jaren ik kon
me de illusie besparen

van het nieuwe beginnen
het tochtte nu ook
ijskoud van binnen