Oorjes kijken je met ogen aan

ze galopperen
springen gaten in de lucht
verbaasd en opgetogen
klap ik voor deze klucht

zie hoe een vogel vlucht
wordt opgejaagd door dampend
bruin dat nu de sporen krijgt
en hinnikend het rit aanneemt

ik kijk het hoefgetrappel na
schoften deinen staarten slaan
de trotse nekken met de manen
oortjes kijken je met ogen aan

de groene heuvel met het stukje land
waarop de paarden grazen
ze horen bij mijn jeugd aan die
herinnering heb ik mijn hart verpand

© Copyright wil melker