Monument ter nagedachtenis vermoorde joden
2711Stenen verschillende van grootte
Stenen zonder identiteit
Stenen zonder naam
Staand op een glooiende ondergrond
Mijn weg gaan tussen deze stenen
Klimmen dalen ….geen gebaande paden
Gaan waar mijn gevoel me heen leidt
Stil worden
Stil staan tussen 2 hoge zuilen
Beklemmend
Op deze weg even stil staan
bij mensen zonder identiteit
Mensen zonder naam
Mensen die een zware weg hebben te gaan
Mensen die niet kunnen gaan waar hun gevoel hen heen brengt
Mensen die klem zitten
Even verbonden zijn met Mensen die geen Mens mochten zijn
Even verbonden zijn met Mensen die geen Mens mogen zijn
In stilte verbonden zijn met wat er binnen in mij leeft.
© Copyright Doreth Verstappen
Ingezonden door
Doreth Verstappen
Geplaatst op
01-08-2009
Over dit gedicht
geschreven na een indrukwekkende tocht tussen de zuilen van het monument ter nagedachtenis aan de vermoorde joden in Berlijn