Reepjes uit een grijs verleden
zag handen
groeien uit de muur
cement viel naar beneden
vingers scheurden
zachtjes het behang
reepjes uit een grijs verleden
ze speelden wat met lucht
vormden vage klanken
waarvan de letters dansten
tot een zware zucht
het leek een oud verhaal
de woorden jankten
angst schreeuwde kleuren
in de lucht die zwaar geladen
neersloeg tegen ramen
wanhoop bloeide tegen
het plafond groeide
in de regenvlagen tranen
ik loste op in nevels
die de stilte droegen
mistte en verstrooide licht
voelde wat de handen
van me vroegen mijn ogen
de ziel van mijn gezicht
© Copyright wil melker
Ingezonden door
wil melker
Geplaatst op
24-07-2009