Angst

Ruimte zo smal, zo eng,
Grauwe muren,
Grijze gezichten zo streng,
Die mij betasten, begluren.

Ruimte, waar stormwind huilt,
Stilte verstomt,
Overal gevaar schuilt,
Tijd, waar geen eind aankomt.

Waarneming van schijngestalten,
Gezichten in mist gehuld.
Handen tot vuisten balden.
Roep, die geen ruimte vult.

Tegen muren van beton,
Slechts echo van mijn hartslag,
In ritme van holle ton,
Regelmaat van nacht en dag.

Koude striemen, mistige vlagen,
Zicht benemend op de horizon.
Enkel nog smekend vragen,
Naar een straaltje warmte van de zon.

© Copyright Verwijderde gebruiker

Ingezonden door

Verwijderde gebruiker

Geplaatst op

27-06-2009

Over dit gedicht

steeds meer mensen sluiten zich zelf buiten de maatschappij door faal-angst

Tags

Fobiën Hulpvraag Verlatenheid