De kou van steen

zoek ik je ogen om mezelf te zien
je hand om eigen warmte te voelen
vind ik in jou wat er niet is misschien

regen heeft me weggewassen
ontspiegeld mij in dunne plassen
zonlicht heeft mij anoniem verdampt

wind verslijt gestaag mijn weerstand
erodeert de jaren tot herinnering
verstuift mijn leven door versnippering

ja ademt dagen langs mij heen
je handen voelen maar herkennen
slechts de kou van steen

een vaag herinneren aan iemand
die je zocht een tastend zoeken
naar de warmte die niet mocht

© Copyright wil melker