1 laatste wens

Nooit keek iemand naar mij om.
Als ik langs liep draaiide
je je hoofd snel weg.
Ik ben een soort opstakel op de wereld.
En er zal nooit iets veranderen,
wat ik ook zeg.


Dus zou het niet veel gemakkelijker
zijn,als ik nu weg ging.
Voorgoed en nooit meer last van mij.
De wereld merkt er toch niets van.
Het gaat hun zo voorbij.

Maar toch heb ik nog één laatste wens,
voor als iemand voor de eerste en
laatste keer naar me luistert.
Een wens diep uit mijn ziel.
Aan mezelf gekluisterd.

Mijn laatste wens luid:
Doe gewoon net als je eerst ook deed.
Dit pad heb ik zelf gekozen.
Jullie hebben toch nooit nagedacht over wat het me aandeed.

© Copyright Femke Geyselings