Wondermooie vrouw

Hou me vast, knijp me langzaam dood
Streel mijn huid, laat me beven
In je mooie ogen, rond en groot
Straalt de passie die wij samen zullen beleven

Voel je kou, roep gewoon mijn naam
Een heel klein teken, ik weet genoeg
Ik zal je warmen, stevig tegen me aan
Jou met mijn liefde verwennen, tot de morgen vroeg

Ben je bang, ik zal er altijd zijn
Vol tederheid zal ik drogen je verdriet
In elkanders armen zijn we nooit meer klein
Zachtjes in je oren zing ik een mooi liefdeslied

Heb je twijfels, ik neem ze bij je weg
Zal je beminnen, dan ben ik tevree
Met een hartstocht, enorm maar oprecht
In een tedere verstrengeling, tussen ons twee

Valt het leven je zwaar, ik doe je zweven als een veer
Ik wil het schreeuwen, je zeggen dat ik van je hou
Jou met kusjes bedekken, elke dag steeds weer
Jij, mijn lieve, wondermooie vrouw

© Copyright John Stoffels

Ingezonden door

John Stoffels

Geplaatst op

18-10-2007

Over dit gedicht

Er zijn voor elkaar.

Tags

Echteliefde