De ontvoering

Je ontvoert me en neemt me mee,
zodat we even alleen zijn met z'n twee.
Niemand die ons ziet of hoort,
even niemand die ons nu stoort.
Je moet je bukken om aan me te komen,
tot nu toe verscheen dit moment alleen in dromen.
Jij bent de grote en ik de kleine,
je lippen raken voorzichtig de mijne.
Je kijkt me aan met je donkere ogen,
ik vraag me af of de mijne naar je kijken mogen.
Je ontvoert me naar een plek ver weg van hier,
de ramen gesloten de deur op een kier.
Niemand die weet waar ik ben,
of ik nog leef of dat ik ergens eenzaam buiten ren.
Jij hebt me gevangen genomen,
en ik zal er niet aan ontkomen.
Ik druk je dicht tegen me aan,
laat me alsjeblieft nooit meer gaan...

© Copyright Renee Bindels