Maria

Maria, die mijn verlangen voedt
tot ik alle hoop zal versmachten,
neemt me mee met ogen die wachten
naar het diepste van haar ziel dat ze behoedt.

Zij is de lente; groen en fris,
want haar lichaam is, naar mijn normen,
nog steeds de baas over haar vormen.
Zij is een engel, God had het mis.

Ik, ik sta hier, hopend en wachtend,
aan de oever van jouw kletterende rivier
want de liefde dreef me tot hier.

O muze, bezingt mij deze prachtige vrouw
van wie ik al heel mijn leven hou,
laat haar voor altijd de mijne zijn.

© Copyright Japie Pierre