Schemer

wanneer mijn oogleden zich hebben gesloten
bemerk ik soms in een vluchtig moment een
gelaat, helder maar zeker niet gedwongen.

het schaartje van de dood knipt nu eenmaal
de draden door, ik neem geen afscheid
ik beschouw het als een tijdelijk verlies.

dat ik geen vaarwel kan nemen staat los van
gebrek aan moed, het is mijn hoop die verder
reikt dan enkel het bestaan van de mens zelf