Anorexia

Een bord eten,
helemaal vol,
moet ik naar binnen vreten,
ik word veel te bol.

Ik moet het naar binnen krijgen,
bah, die vieze troep.
De vetrollen beginnen erbij te komen,
ik weet hoe dit weg moet.

Hehe, het laatste beetje blijft staan,
dat mag dan van mama.
Die ziet dat er niets overblijft van mij,
maar het moet er weer uit, kom aan!

Ik loop naar de wc,
steek mijn vinger in m'n keel.
Nu nog twee uurtjes sporten,
dan ben ik weer op dreef.

Alles moet eraf,
ik wil geen vet meer zien!
Misschien moet ik nog langer doorgaan,
misschien nog een jaar of tien.

Pas als ik in het ziekenhuis lig,
besef ik wat er is.
Ik ben té mager,
ik was helemaal niet dik.

Ik kan al mijn botten zien,
ik ben een levend skelet.
Al mijn ribben kun je tellen,
en er zit helemaal geen vet.

© Copyright milou meijer