einde

dan aan het einde
hoe zal dat zijn
alleen een grote leegte
niets meer te doen
niets meer te zijn
al bijna weer vergeten

of is er meer
blijft er toch hoop
de beminden weer
te ontmoeten
een zoen, een lach
wat fijn je te begroeten

als troost vooraf
kies ik voor het laatste
als het zover is
zal ik wel zien
wie dan leeft, wie dan zorgt
dat hoef ik dan niet te doen

© Rita Arends