Eeuwige lentebloei

Om het fraaie droomgeheim te bewaren
noteert de oude versleten man enkele zinnenspinsels
uit zijn zonderlinge brein, door weemoed aangetast
slechts gekleed in donkergrijze onderbroek
op een lege bladzijde in zijn nachtboek
uit de zoete erfenis van zijn moeder gekregen:


Hier bij de zilte blauwe zee 
had jij zeventien verlegen vragen

je vroeg me om ware liefde
ik gaf je achtendertig dagen

je kreeg wat je wilde 
in negenendertig nachten

in dat blauwe zee vragen
telde de zon onze zomerse dagen

in de nacht veroverde ik jou
door jouw ziel te behagen

in eeuwige bonte lentebloei
gaf ik antwoord, had jij geen vragen.


© mobar

© Copyright mobar