Onmogelijke liefde

Ik heb oogcontact gezocht,
Ik heb een cadeautje voor je gekocht.
Ik ben gaan blozen toen ik je zag,
als je dan keek gaf ik je een glimlacht.
Ik ben je gaan zoenen,
die ik wel wil vermiljoenen.
Ik ging telkens naar je toe,
maar ik begrijp niet wat ik verkeerd doe.
Ik heb een brief aan je geschreven,
en misschien vond je het een beetje overdreven.
Mijn telefoon maakt overuren,
door al die smsjes die ik je ging sturen.
Ik heb je heerlijke knuffels gegeven,
en daarmee heb ik echt niet overdreven.
Ik heb mijn uiterste best gedaan,
hoelang moet ik wachten tot jij me ziet staan.
De gezegde luidt,spreken is zilver zwijgen is goud,
zou dat dan nu betekenen dat je ook van mij houdt?
Ik kan je gewoon niet los laten wat ik ook probeer,
mijn hart blijft om jou vragen elke dag maar weer.
Ik ben gewoon smoorverliefd op jou,
wanneer besef je dat nou?
Steeds vraag ik me af waarom onze liefde niet mag bestaan,
en waarom je me zomaar hebt laten gaan.
Want ik wil gewoon dolgraag de jouwe zijn,
want nu doet het zoveel pijn.
Nu zit ik hier met een gebroken hart,
wat ik voor jou voel is echt heel apart.
Ik zit hier met zoveel vragen en verdriet,
want jou uit mijn hoofd zetten kan ik niet.
Denk jij ook nog wel eens aan mij,
of is het voor jou echt voorbij?
De dingen die je hebt gezegd,
waren die gemeend en oprecht?
Ik kan niet geloven dat dit voor jou niks heeft voorgesteld,

en hoop dan ook dat je me nog eens belt.
Ik wil zo graag nog even met je praten,
want ik kan jou echt niet achter me laten.
Ik wenste dat je onze liefde een kans geven wou,
omdat ik nog steeds gevoelens heb voor jou.
Maar toch begrijp ik jou ook wel,
maar dat bezorgd mij wel een snottebel.
Vrijgezel wil je blijven,zeg je tot mijn spijt,
maar volgens mij is dat niet de waarheid.
Want jij hebt een eigen campingterrein,
en dat is jullie familieplein.
Daar kan niet zomaar iemand bij komen,
en daar kan ik ook best wel inkomen.
Al doet het me wel heel veel pijn,
en dat is echt waar niet fijn.
Want het gaat mij echt alleen om jou,
omdat ik zo oneindig veel van je hou.
Stond jou huis hier maar heel dichtbij,
dan was ik gewoon al superblij.
Dan kwam ik elke dag een kus halen,
en kon heerlijk met mijn gedachten weg dwalen.
Maar helaas woon jij best ver weg,
en dat vind ik nou echt zo'n pech.
Toch hoop ik dat ik ooit een kans bij jou maak,
en dan ooit heerlijk in jou armen ontwaak.
Ja ik hoop echt dat ik jou ooit eens bemachtig,
daar zou ik wel op willen wachten ook al ben ik tachtig.
Maar dat heeft dan niet meer zoveel zin,
dat ik je op je 95ste bemin.
Zei jij nou maar gewoon wat ik zo graag horen wil,
dan gaf ik van blijdschap een enorme gil.
Maar ook al woon jij zover bij mij vandaan,
mijn liefde voor jou zou toch wel blijven bestaan.
Ook al waren het gewoon alleen een paar lieve woordjes,

dat klonk mij dan al als muziek in mijn oortjes.
Als je dat tegen me zei,
was ik al mega en super blij.
Maar 1 ding moet je echt geloven en weten...
ik hou oprecht van jou dat moet je nooit vergeten!

XXX LOVE YOU!



-petty-

© Copyright petty