de onbegrepen kunst der dichters

Een dichter
heeft een doel voor ogen.
waarmee hij iets wil zeggen
dat hij in meerdere strofen hoopt uit te leggen.

Die dichter,
dicht en dicht en heus niet saai
maar juist heel wonderlijk en fraai
geeft hij aan dat doel dan zijn dichterlijk gezicht.

Die dichter,
doet ten lange lest zijn uiterste best
om met zijn vermeend poëtisch vermogen,
nauwkeurig taalkundig gericht, in dat gedicht
daarin ook nog het literaire gehalte wat te verhogen.

Die dichter,
wist eerst niet hoe te beginnen
maar rijmt en lijmt dan vele klaar klinkende volzinnen
tot één geheel van ‘n gedicht van redelijk poëtisch gewicht
hij snapt het niet hoe hij dat zelf ooit heeft kunnen verzinnen.

Hij kiest zijn woorden zorgvuldig uit
en neemt na afweging verantwoord een besluit
om die woorden waar hij voor is gezwicht,
zeker op te nemen in zijn verhalend gedicht
en hoopt dat hij daarmee een poëtisch hoogstandje heeft verricht.

Wat hij voorheen altijd voor zichzelf bewaarde
stelt hij rijmend nu beschikbaar voor elkeen op aarde.
Het gaat echt werkelijk zijn verstand te boven,
dat er mensen zijn, die hem om zijn dichtkunst loven.

Maar hij raakt wel enigszins verstoord,
Wanneer hij van anderen hoort'
dat die hem als dichter volkomen negeren of ontkennen.

Zij ontberen ten enen male nu dat euforische lyrische gevoel
van ‘t door die dichter juist zo goed beoogde doel
zij zullen nu moeten leren, dat zij zich wel degelijk vergissen
en daardoor nu net de zin van dat lyrisch gedicht gaan missen.

Zij zullen dan zelf moeten leren en onderkennen:
wij missen jammerlijk die poëtische antenne
en daar zal ook die dichter genoegzaam aan moeten wennen.

Een krantenman zei ooit eens tegen mij
bespaar mij alsjeblieft voor die onbegrepen brij
van kronkelingen van een dichter.
Maar kijk dan ook eens naar al die verwikkelingen in de krant
daarvan wordt men in het land toch ook lang niet blij.

Zoek dan ter afwisseling maar eens heel gericht
naar de vermakelijke en vrijwel nietszeggende inhoud
van dit langlopend allitererend leuterend gedicht.

© Copyright Gert Pape gedichten

Ingezonden door

Gert Pape gedichten

Geplaatst op

01-02-2022

Over dit gedicht

parodie op de dichtkunst

Tags

Dichtkunst Rijmelarij