opwarming aarde

Hij, die rivieren een bedding gaf
een zee om water naar toe te leiden
alles zo goed geregeld had
met oevers vol van bloemen

wij breken heel die wereld af
we stelen van zijn grote pracht
verrijken ons met wat hij de wereld gaf
om slechts woestijnen achter te laten

hoe groot moet wel zijn liefde zijn
dat hij ons nu voorzichtig maant
om eindelijk te stoppen met roven
terwijl wij dat nog steeds niet beloven

het ik, het hebben, het eigenbelang
dat duurt nu toch al veel te lang
die drang naar meer en meer
beïnvloedt mensen telkens weer

milieu blijft slechts idealistenwerk
regeringen praten en overleggen
zonder ook maar iets toe te zeggen
pas op, straks is het te laat

© Rita Arends

© Copyright rita arends