Ik sta aan de afgrond

Verdrietige gedachten raken mijn hart
Verdwaald in een oerwoud van tranen
Minuten tikken weg in een zwart gat
Ik schijn in een zee te staan

Een stilte van mijn mond
Binnenin een geschreeuw van pijn
Ik sta aan de afgrond
Ik plak mezelf weer bij elkaar
met onzichtbare lijm