BRIEF AAN MIJN DOCHTER
BRIEF AAN MIJN DOCHTER
Het is twee jaar geleden, sinds jij hier bent weggegaan
Het is twee jaar geleden, sinds jij ons verstomd liet staan
Met verstilde, open ogen lag je op de harde grond
Waar je onverwacht het einde van je aardse leven vond
Het is twee jaar geleden, niemand wist waardoor ‘t kwam
Dat de telefoon zo stil bleef, er van jou geen antwoord kwam
Toen je schreef in je berichtje: “Het was een geweldig feest!”
Waarna bleek dat dat bericht jouw allerlaatste was geweest.
Ik probeer steeds te vergeten dat je hier nu niet meer bent
En ik huil nu ook zo vaak niet meer hoewel het nooit echt went
Ik probeer me voor te stellen dat het niet zo erg meer is
Maar soms zijn er van die dagen dat ik je zo vreselijk mis
En dan kus ik weer de foto die bij mij hangt aan de muur
Met die mooie kop van jou erop, met die ogen vol van vuur
Ik probeer steeds te geloven dat je in de hemel bent
Dat je neerkijkt naar de aarde, dat je iedereen nog kent
Laatst vond ik weer die brief terug die jij ooit geschreven had
Een kleine envelop met daarin een gevouwen blad
“Hoi mama en papa, ik vind jullie heel lief”
Stond er in jouw kinderwoorden in die haast verloren brief
Na al die jaren schrijf ik nu als antwoord op je brief:
Jouw mama en jouw papa vinden jou ook vreselijk lief
Ik wil je laten weten dat die liefde niet verflauwt
Dat iedereen die van je hield, nog zoveel van je houdt
Ik probeer steeds te vergeten dat je hier nu niet meer bent
En ik huil nu ook zo vaak niet meer hoewel het nooit echt went
Ik probeer me voor te stellen dat het niet zo erg meer is
Maar soms zijn er van die dagen dat ik je zo vreselijk mis
© Copyright Hans Erkamp
Ingezonden door
Hans Erkamp
Geplaatst op
12-10-2021
Over dit gedicht
Over mijn dochter Judith die op Hemelvaart 2019 overleed aan een epilepsieaanval