vogel

pijlsnel trek ik
mijn spoor zonder rails
wolken wind in stijgende lucht
maar mijn vleugels treuzelen
op de trage grond
ik zie insecten
neuzelend, beuzelend peuzelend
hun tijd verkeuvelend
in poreuze takken hun eitjes verbeuren
maar eenmaal door mij aangepikt
verstomd hun loze praat
bromt hoogstens nog wat na
tussen snavel en huig
met een boeket vol vlinders
vlucht ik nestwaarts
en demp de grote kleine kelen
sperrend en vol verwachting
nog gelovend in een toekomst

© Copyright Istvan Koning