het oude huis

het oude huis
kraakt in zijn voegen
het dak is niet meer waterdicht
’t is eigenlijk geen gezicht

maar wat kan het verhalen vertellen
over al die tijd van zijn bestaan
de lieve mensen die er woonden
de kinderen spelend in de tuin

nu aan het einde afgedankt
de muren scheuren
wie wil daar nog wonen
straks zal het niet meer bestaan

en na een aantal jaren
zal niemand nog weten
van dat huis, ooit veilig en warm
dat huis is dan gewoon vergeten

en af en toe
bij oude foto’s hoor je zeggen
zeg weet je nog
wie woonde daar, weet jij dat nog

© Rita Arends

© Copyright rita arends

Ingezonden door

rita arends

Geplaatst op

03-06-2021

Over dit gedicht

huizen zijn als mensen, alles gaat voorbij

Tags

Krakkemikkig