leedvermaak

bij de halte stapte jij daar in
ik dacht wie is dat toch
ik had je al lang niet meer gezien
maar toch, ik wist het nog

de pesterijen van toen op school
vergeten ben ik er geen
ik wilde het liefst onzichtbaar zijn
wat was je toch gemeen

nu, aan je zure gezicht te zien
deed het leven je geen plezier
het voelt een beetje als leedvermaak
want ik ben wel gelukkig hier

© Rita Arends