Golven
Laten we ons schuilen,
In tranen dat we huilen.
De relatie verziekt,
de waarheid verdiept.
Een dreigend gevaar,
de breuk onafwendbaar.
Veel gezwaai en gebaren,
de storm laat zich bevaren.
Ik kots jou, jij mij
De toekomst veranderd.
Uiteindelijk vrij,
doch samen verankerd.
De zee, wijd open,
een vuurtoren nabij.
Laat ons vurig hopen,
dat we blijvend zijn,
Jij en ik !
© Copyright Slaytanica
Ingezonden door
Slaytanica
Geplaatst op
26-02-2021
Over dit gedicht
Zigzaggend geluk